در هوایت بی‌قرارم روز و شب

در هوایت بی‌قرارم روز و شب             سر ز کویت برندارم روز و شب

روز و شب را همچو خود مجنون کنم     روز و شب را کی گذارم روز و شب

جان و دل از عاشقان می‌خواستند         جان و دل را می‌سپارم روز و شب

تا نیابم آن چه در مغز منست              یک زمانی سر نخارم روز و شب

تا که عشقت مطربی آغاز کرد            گاه چنگم گاه تارم روز و شب

می‌زنی تو زخمه و بر می‌رود             تا به گردون زیر و زارم روز و شب

ساقیی کردی بشر را چل صبوح           زان خمیر اندر خمارم روز و شب

ای مهار عاشقان در دست تو              در میان این قطارم روز و شب

می‌کشم مستانه بارت بی‌خبر               همچو اشتر زیر بارم روز و شب

تا بنگشایی به قندت روزه‌ام               تا قیامت روزه دارم روز و شب

چون ز خوان فضل روزه بشکنم          عید باشد روزگارم روز و شب

جان روز و جان شب ای جان تو       انتظارم انتظارم روز و شب

تا به سالی نیستم موقوف عید       با مه تو عیدوارم روز و شب

زان شبی که وعده کردی روز بعد          روز و شب را می‌شمارم روز و شب

بس که کشت مهر جانم تشنه است      ز ابر دیده اشکبارم روز و شب

مولانا